Erzurum Büyükşehir Belediyesi'nin toplu ulaşımda aktarma süresini 25 dakikadan 45 dakikaya çıkarması kent genelinde memnuniyetle karşılandı. Ancak, özellikle uzak ilçelerde yaşayan engelli bireyler için bu düzenleme sadece bir “süre uzatımı” olarak kaldı. Onlar için asıl mesele hâlâ çözüm bekliyor.

Palandöken’in bir mahallesinden minibüsle durağa gelen özel birey Recep Bey, 42. dakikada ulaştığında sistemin “Sizi tanımıyorum” yanıtıyla karşılaştı. “Ben yürüyemiyorum ki... Nereme yetişeyim?” diyen Recep Bey, engelli bireylerin yaşadığı gerçekliğin sistem tarafından görülmediğine dikkat çekti.

UKOME yetkilileri “Bu uygulama herkese göre, ama bazılarına göre daha eşit” diyerek sistemin çelişkisini özetlerken, sosyal medyada tepkiler çığ gibi büyüdü. Bir kullanıcı “Ben engelliyim, aktarma yapmam için TARDIS lazım” sözleriyle ironi yaptı.

Ancak konunun asıl ağırlığı, istatistiklerde değil; kırılan ruhlarda gizli. Çünkü bu haberler, engelli özel bireylerimizin sadece ulaşımda değil, görünürlükte de geri planda bırakıldığını bir kez daha gözler önüne seriyor.

Veriler ne diyor?
Erzurum’da toplam 183 otobüsün 108’i özel halk otobüsü, 75’i belediye otobüsü olmak üzere engelli rampasıyla donatılmış durumda. Ancak bu araçların büyük çoğunluğu şehir merkezinde hizmet veriyor. Uzak ilçelerde yaşayan engelli bireylerin bu hizmete erişimi hâlâ sınırlı. Ayrıca, Erzurum Kart mobil uygulamasıyla görme ve bedensel engellilere yönelik kolaylıklar sunulsa da, bu sistemin kapsayıcılığı kırsal bölgelerde yetersiz kalıyor.

Bugün Erzurum’da bakanlar, bakan yardımcıları ve üst düzey yetkililer şehirde bulunuyorken, vatandaşlar özellikle uzak ilçelerde yaşayan engelli bireylerin halk otobüslerinden ücretsiz yararlanamamasına dikkat çekiyor. Yapılan çağrılarda ise net bir mesaj var:

“Bizim aktarmamız süreden ibaret değil, şehir hayatına katılma mücadelesi... Ve bu mücadelede engelleri kaldırmak sizin elinizde.”